In mijn lange loopbaan als leidinggevende heb ik gemerkt dat ik veel energie haal uit het in beweging brengen en houden van medewerkers. Of dat nu gaat om iemand die al langere tijd op dezelfde plek werkt, of om de spreekwoordelijke “jonge hond” aan het begin van zijn/haar loopbaan. Daar is niet één beste manier voor te vinden, ieder mens is immers anders. Maar de gemeenschappelijke deler is wel daarover het gesprek te voeren. En niet alleen tijdens de jaarlijkse HR-cyclus, maar – misschien juist wel – tussendoor. Ieder mens heeft zijn eigen unieke talenten, maar soms hebben mensen een duwtje nodig om die beter te gebruiken. Voor mij werkt het erg goed om tijdens een inhoudelijk gesprek –als daar naar mijn gevoel een reden voor is – ook door te vragen over of iemand plezier heeft in het werk. Signalen van collega’s kunnen daarbij waardevolle informatie zijn. Maar ook mensenkennis en (levens)ervaring helpen. Ik ben me daarbij altijd bewust van het feit dat ik als leidinggevende een bijzondere positie en daarmee ook een bijzondere verantwoordelijkheid heb. Of we het nu willen of niet, we leven in een hiërarchische maatschappij, en ik weet dat mijn gedrag en woorden een grotere impact kunnen hebben dan van willekeurige collega’s. Ik houd daar rekening mee door zorgvuldig te zijn in de woorden die ik kies.